6mayıs'17
Fırlayarak kalktın yataktan yağmurun sesini duyunca. Mayıs ayında yağmur. Allahım şükürler olsun, dedin. Dedin mi. Hiç beklemediğin anda hiç beklemediğin şeyler karşına çıktığında hep afallıyorsun. Ne diyeceğini şaşırıyorsun. Allah’a bile. Bizzat kendin, dilini dolaştıran bir şaşkınlıksın. İzahı zor bir pişmanlıksın kendi dilinde. Hala alışamadın adının şiirlerinin altına yazılmasına ama şehre o şairin gelmesi heyecanlandırıyor seni. “bir gün buluşalım gözlerimiz olmasın” diyen şair şehrine geliyor ve genç şairlerle söyleşecek. Belki duyulacaklar vardır diye düşünüyorsun genç şair tamlamasından sonra. Bunu hiç düşünmemiş gibi geçiyorsun sıradan insan gerekçelerine. Yapacak daha iyi bir işim yok, evden çıkmak için müthiş bir neden, uzak da değil trafik çekmem. Sanki uzak olsa gitmeyeceksin, kandır kendini. Tek başına bir yerlere gitmeye artık alıştın. Çocuğunu ilk kez birine emanet eden, çok gerekli olmasa zaten başkasına hiç bırakmayacak olan anne tedirginliği yok üzerinde art