- ANNELER ANNELERİNİ SEVMEZ NEDEN -


başka türlüsünü bilmedim
fırsat vermediler
güneşi düşman belleyip
sırt çevirip o parlak ışığa             
çürümenin suyuyla beslediler
filiz vermeye başlayan tohumu
o zehir suyu katık eden, yüzyıllardır
tohum saçıp, kök salıp, gölge verecekleri toprağa
olur a yüzleşirsek korkusuydu
el sıkışmadıkları için kıvanç duydukları o elin
diğer elleri olduğu gerçeği ile

çatladım, çürüdüm, isyan etmedim
ellerimi yokladım
on parmak, yerinde
gözlerimi yokladım
bütün hayretlere düşülmüştür, yerinde
kulaklarımı yokladım
dünden işitken, yerinde
ayaklarımı yokladım
ne ileri ne geri, yerinde
medeniyetin bütün heykelleri, büstleri, kitabeleri
durmayı benden öğrendiler
yerli yerinde

yumruğumu sıktım, dişlerimi sıktım, isyan etmedim
iki ters hiç düz örüldüm
çelişkilerin yumağından
üşüyünce bile giyilmeyen hırkalar gibi
hiç açılmayan kapıların arkasına asıldım
eşiğimden kundura takırtısıyla çocuklar geçti
babalarının adımlarıyla yürüyen
hiddetli bir tartışmadan sonra
yaşlar nasıl boşalırsa yüze
öyle yağdı yağmur
çocuklar bir saçak altı ararken büyüdü, bilinsin

anneler annelerini sevmezlerse
evlatlar bileklerini güven kırıklarıyla keser
anneler annelerini sevmezlerse
evlatlar ellerine kin kusar
ana rahmine tırnaklarını geçirip tutunamayan
ana rahmi ki
her gece yatağa dizleri karnına çekili girip
bir cenin gibi, dertop
yeniden yeniden yeniden solumaya çalıştıkları
huzuru baki anın çatısı
anneler annelerini sevmezlerse
evlatlar, dünyadan gidememenin ayaklarında
kalınlaşan
kalınlaştıkça sararan
sararan ve çirkinleşen nasır olur
başka türlüsünü bilmedim
merhamet göstermediler.
Ocak, 2017



Hece Dergi- Sayı 263- Kasım 2018







                                                                                                                                                                        

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

- BEDEN ASLA YALAN SÖYLEMEZ -

umarım burada tozum bile kalmaz* dahiliye her sabah aynı yüzümü yıkıyorum terinden usanmak yok başka bir kâbusun gün geçtikçe ufalan bir gövdeyi sürükleyip eşin dostun endişesine takılıyorum oradan hastane koridorlarına dökülmüş sarı koridorlar sökük plastiklere sırt verilen koridorlar -iyi yanlarımı da hasta eden koridorlar- bir tüp kanda kendine dönük bir vahşet bütün tahlillerde parmak uçlarımda iltihap -şu yazılmak için can atan şiiri bileklerimden al- annemin teşhisleri tıptan daha isabetli: ölmesek ölmesek yürüyen bir kız evlat [hem evlat hem kız, eyvah] diş dünya kendi etrafında uğultuyla dönerken dişlerim ileri ve geri ve ileri ve geri ve ileri ve geri ne hırlamış ne ısırabilmiş bu ağız ve bu dişler öğütülmemiş bir öfkenin değirmeni bu ağız ve dişler geceleri yastığa devredip kendini bana saldıran bu ağız ve dişler bir şey anlatmaya zonklayan bu baş ağrısı, sezdirmeyi bırakıp konuşmaya geçmeli artık psikiyatri sesime reçete yazıyor doktor, bakmadı yüzüme ciprale
Devamı

KARNIMIZ DOYUNCA AŞK BAŞLAYACAK*

            Başka türlü bir dünya umduğumuz muhabbetleri ağırlayan bankların yıkılıyor olmasını boş ver. O bankların yerine bizi küçümseyen gökdelenler dikecekler, yok say. O bankların yerini hepimizi yutan gösterişli binalar alacak, aldırma. Dünyadaki bütün bankları söküp atsalar da biz yine yaslanıp birbirimize, sırt sırta verip, gözlerinin içi parlayan insanlarla sürüp giden yaşamlara niyetleniriz. Şenlik olacaktı, bayram olacaktı, bakınca imrenenler olacaktı. Sırt sırta veririz yine, olacak deriz, sabret. Bak şurada bir bank var, yıkmamışlar onu daha. Bak oturuyor adam, sanki oracıkta ölüverecekmiş gibi bir yılgınlıkla. Gün boyu omzuna kementlerle bağlı duran yaşamak derdini çözüp yere bırakıyor. Denize bakıyor. Bakıyor ki gün ağardığından beri gözlerine değen kirli kent manzarası silinsin. Yolların uğultusu, iç çekişleri yorgun insanların, hızlı adımlarla kurulan telaş senfonisi kulaklarından silinsin diye dinliyor maviyi. Durup yaşamı yavaşlatmak oluyor dalgalarda kendini sek
Devamı