- ARZUHÂL -

düşümde değil, ayaklarımın altında

atla diye bağıran köprüler gördüm

kanımla karanlığımın suretini çizeyim istedim

derin bir kesik gibi uzayan

uzadıkça varmaktan uzaklaşan yollara

zor diye bir kelime çünkü düğümlü boğazımda.

ömrüme kelepçeli bekleyiş

şu alnımdaki yazı

annemin isim diye bıraktığı omuzlarıma

sabrımın bileklerinde pranga

ama olmadı öfkemin istediği

sarkan bir gövde boyu pişmanlığımdı köprülerden

içimde buz kesen soluğu iblisin

gözümde çakmak çakan toy isyan

hakkıyla sevilmemiş bir çocuk gibi

kırılgan ve tedirgin

sesine adadığım umuda teslim oldu:

“elbet güzel günlerini göreceğiz bu sürgünün!”

bir ses nasıl devası olur bütün sızıların?

seni kanasın kanamasın bütün sızıların

söyle, dinsin

ses ver, kaldığım yerden teyelleneyim yaşama

düşen bir kuş görsem masmavi süzülüp

sevinç bağlayacağım yaralı kanatlarına, şaşırma

düşememenin buruk hüznü var içimde

niye?

küçülürmüş her şey uzaklaştıkça, yalan

göz görmeyince gönül katlanırmış, galat-ı meşhur

hangi sarsılmaz kanun açıklayabilir şimdi

yol derinleştikçe büyüyen seni sevmek ağrısını?

madem yürüyorum, peşimde bunca zalim soru

madem uzun yol hikâyeleri biriktiriyorum heybemde

dizelere boylu boyunca serilmem çare olsundu

hasretin çağıltısı altında uyku tutmayanlara,

dünyanın hengâmesini ağrı diye başına çivileyenlere

yaşadım diye, bak ölmedim!

öldürmedi öldürmeyen diye

çektiğim çileydi, haktı karanlığıma, inandım

ellerim karaydı, Meryem görse bakmazdı bile

koşayım, merhamet terimin bedeli olsun diye

ellerimi dünyadan çektim, yıkadım gecelerde

yine de bulanık bir ırmaksa göğsümden ömrüme akan

insan olmak hakkıma ver, saklı tut

saklı tut, çünkü yoktun

yoktun, ben ayan beyan kaldım

ellerimi nereye koysam bilemedim

-değil.

nereye konsa olmayacak o el, benim

düşümde değil

bizim olan çatının altında

vuslata şükreden gözlerinde kendimi göreyim istedim

hiçbir kâtip kalemini yormadı adımla

arzuhâlim yazdım yâre böyle.

Mayıs 2016


Masa Dergi- Sayı 2- Temmuz/Ağustos'16