- GÖZLERİN VE ELLERİN ÜÇ KERE -

yüzünden ırmaklar akmış, ben gördüm

yüzünden bensiz ırmaklar akmış

bunu yanmış gözlerin bu yüzden kırmızı

gözlerin görevi kötüye kullanmaktan bin kere sabıkalı

ölümü öldüren kariyer planlarıyla bir yastıkta kocayıp

dediler: kimse mahir değil anlamakta bir diğerini

yarın beni uyandı, kaldım dünde

bütün bordo koltuklara dünya adını verdim

üstü başı toz bir işçinin yaslanamadığı

alnında ter olmayanın sırtından

sökmek varken gıcırtılı bir rahatı

neden uçurumları aldım ardıma?

ismim insanlığın kara tarihinden

ihtimalim bütün coğrafyalardan silinmiş gibi

kabullendim ruhuma biçtikleri o ben olmayan beni

ütüsü bozulmamış bir gömlekti diyemediğim sözler, giydim

oysa bendim kendini dahi kırıştırabilecek olan

bohçasına dönememeyi koyup giden yolcu cesaretiyle

suskunluk: hep içime dökülen hırçın bir şelale

o eğreti gülüşü yüzümden söken ellerini

başka sofralara diz kırmış iki beden olup

aynı yoksulluğa ağladığımızı

hep içime döküldüm

dedim: bir ela bakıştım, kalakaldım sırtımda

şimdi varsın beni gitti bilsin o liman

senin bir başına yürümen üzülmeyi güzellemektir artık

artık zalim bir kelimedir -böyle ölüne!

sokaklar dolusu kalabalıktan ceplerine sakındığın ellerinle

-biraz tütün biraz hıncını sarıp yaktığın ellerinle-

yakama bir vazgeçiş çiçeği iliştirirsin

ki elbet solmuş bir güldür o

elbet sana ayna olsun yokluğumda demek içindir

aldım kabul ettim

aldım kabul ettim senden gelen ne varsa

bildiğim her şeyi gözlerinde temize çektim

bu şiirde üç kere gözlerin üç kere ellerin diyen ben

yedi kat yabancıya denk oldum bir fotoğrafına bakarken

yüzümden ırmaklar aktı, sen görmedin.


Aralık 2016

Hece Dergi- Sayı 243- Mart 2017