- LEKE -




Ölüm başka sokaklarda yol kesiyor
Yaşam denen hıçkırık boğazıma doluyor yine
Ben günahlarımın doğum sancısını bastırmak için
dişlerimin arasına vicdan azaplarımı kıstırıyorum
alnımdan sıkıntılı bir ıslaklık damlıyor
diyorum dökülse alnımdaki kara lekeler de şu damlalar gibi
annemin sitemlerine aldırış etmeyen saçlarım gibi dökülse
aksim, zifiri bir gölge gibi düşmese aynalara
şimdi
şuradan
cesurca
silkelesem yüreğimi evimin penceresinden
komşular kapımda kavgalı:
-senin döküntülerin kirletti burayı
içimden atsam dışıma dert bu karanlık
ve neresinden tutsam elimde kalıyorumdur bir gece.
dünya sırtımda çentiktir bir ömür.
anlamsız bir mısra gibi uzun parmaklarla
ellerimin beni ele verdiği
ölü doğmuş çocuğuna isim koyan anne çaresizliği
adıma, geceye, şiire…
külümü savurduğum budur işte.


Ekim 2016

Masa Dergi- Sayı 4- Kasım/Aralık'16




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

- BEDEN ASLA YALAN SÖYLEMEZ -

umarım burada tozum bile kalmaz* dahiliye her sabah aynı yüzümü yıkıyorum terinden usanmak yok başka bir kâbusun gün geçtikçe ufalan bir gövdeyi sürükleyip eşin dostun endişesine takılıyorum oradan hastane koridorlarına dökülmüş sarı koridorlar sökük plastiklere sırt verilen koridorlar -iyi yanlarımı da hasta eden koridorlar- bir tüp kanda kendine dönük bir vahşet bütün tahlillerde parmak uçlarımda iltihap -şu yazılmak için can atan şiiri bileklerimden al- annemin teşhisleri tıptan daha isabetli: ölmesek ölmesek yürüyen bir kız evlat [hem evlat hem kız, eyvah] diş dünya kendi etrafında uğultuyla dönerken dişlerim ileri ve geri ve ileri ve geri ve ileri ve geri ne hırlamış ne ısırabilmiş bu ağız ve bu dişler öğütülmemiş bir öfkenin değirmeni bu ağız ve dişler geceleri yastığa devredip kendini bana saldıran bu ağız ve dişler bir şey anlatmaya zonklayan bu baş ağrısı, sezdirmeyi bırakıp konuşmaya geçmeli artık psikiyatri sesime reçete yazıyor doktor, bakmadı yüzüme ciprale
Devamı

- ANNELER ANNELERİNİ SEVMEZ NEDEN -

başka türlüsünü bilmedim fırsat vermediler güneşi düşman belleyip sırt çevirip o parlak ışığa               çürümenin suyuyla beslediler filiz vermeye başlayan tohumu o zehir suyu katık eden, yüzyıllardır tohum saçıp, kök salıp, gölge verecekleri toprağa olur a yüzleşirsek korkusuydu el sıkışmadıkları için kıvanç duydukları o elin diğer elleri olduğu gerçeği ile çatladım, çürüdüm, isyan etmedim ellerimi yokladım on parmak, yerinde gözlerimi yokladım bütün hayretlere düşülmüştür, yerinde kulaklarımı yokladım dünden işitken, yerinde ayaklarımı yokladım ne ileri ne geri, yerinde medeniyetin bütün heykelleri, büstleri, kitabeleri durmayı benden öğrendiler yerli yerinde yumruğumu sıktım, dişlerimi sıktım, isyan etmedim iki ters hiç düz örüldüm çelişkilerin yumağından üşüyünce bile giyilmeyen hırkalar gibi hiç açılmayan kapıların arkasına asıldım eşiğimden kundura takırtısıyla çocuklar geçti babalarının adımlarıyla yürüyen hi
Devamı

KARNIMIZ DOYUNCA AŞK BAŞLAYACAK*

            Başka türlü bir dünya umduğumuz muhabbetleri ağırlayan bankların yıkılıyor olmasını boş ver. O bankların yerine bizi küçümseyen gökdelenler dikecekler, yok say. O bankların yerini hepimizi yutan gösterişli binalar alacak, aldırma. Dünyadaki bütün bankları söküp atsalar da biz yine yaslanıp birbirimize, sırt sırta verip, gözlerinin içi parlayan insanlarla sürüp giden yaşamlara niyetleniriz. Şenlik olacaktı, bayram olacaktı, bakınca imrenenler olacaktı. Sırt sırta veririz yine, olacak deriz, sabret. Bak şurada bir bank var, yıkmamışlar onu daha. Bak oturuyor adam, sanki oracıkta ölüverecekmiş gibi bir yılgınlıkla. Gün boyu omzuna kementlerle bağlı duran yaşamak derdini çözüp yere bırakıyor. Denize bakıyor. Bakıyor ki gün ağardığından beri gözlerine değen kirli kent manzarası silinsin. Yolların uğultusu, iç çekişleri yorgun insanların, hızlı adımlarla kurulan telaş senfonisi kulaklarından silinsin diye dinliyor maviyi. Durup yaşamı yavaşlatmak oluyor dalgalarda kendini sek
Devamı